کد مطلب:28594 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108
امّا بعد؛ آلودگیِ قلبت چه بسیار است و بر دیدگانت چه پرده ای افتاده! تنگْ چشمی، شیوه تو و حسدورزی، خوی توست. پس برای نبرد مهیّا شو و بر ضربه [ ی شمشیر] شكیبا باش. خدای را سوگند كه وضع بدان سان كه می دانی، باز خواهد گشت، و سرانجام [ نیك] از آنِ تقوا پیشگان است. هیهات! هیهات! آرزویت تو را به خطا افكنده و جانت در زمره هوسرانان به هوس افتاده. پس بر جای خود بنشین و روزگارت را به آرامی بگذران تا دریابی كه در قیاس با كسی كه كوه ها صبرش را پیمانه می كنند و دانشش، شك زدگان را به باور می رسانَد، چگونه ای. والسّلام![1].
2387. شرح نهج البلاغة - به نقل از مدائنی -:معاویه به او (علی علیه السلام) نوشت: